فی الکافی ، عن الصادق (علیه السلام ) : فی قول الله عزّوجلّ، فَمَآ أَصْبَرَهُمْ عَلَی النَّارِ [ أُولَـئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُاْ الضَّلاَلَةَ بِالْهُدَی وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَآ أَصْبَرَهُمْ عَلَی النَّارِ .] سوره بقره – آیه 175

می فرماید : اینها کسانی هستند که مغفرت را می فروشند عذاب می گیرند ، هدایت را می فروشند ضلالت می گیرند! بعد می فرماید «فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَی النَّارِ» اینها چه صبری بر آتش دارند؟ حضرت می فرمایند : ما اصبرهم علی فعل ما یعلمون انه یصیرهم الی النار، این فقط ناظر به قیامت و آتش جهنم نیست که در مقام استعجاب فرموده باشند ، چه صبری بر آن آتش خواهند کرد. بلکه در همین دنیا اینها چه صبری دارند بر عملی که می دانند این عمل ، آنها را به آتش خواهد برد. حجّت بر انسان تمام شده است،هدایت را شناخته است،ضلالت را هم شناخته است،در عین حال،به خاطر هوای نفس،هدایت را می فروشد ضلالت می گیرد. گمراهی را بر هدایت اختیار می کند. در واقع صبر می کند بر یک عملی که می داند این عمل ، او را به آتش خواهد رساند. این جای تعجّب دارد.